بی تردید آب عامل حیاتی در عملکرد دیگ است . با این وجود ، آب مملو از ناخالصی هایی است که می توانند منجر به زنگ زدگی ، رسوبگذاری ، خوردگی و نهایتاً خرابی دیگ شوند . با توجه به این که آب رکن اصلی در تولید بخار و تبدیل آن به گرماست ، ضروری است که به نحو صحیح مورد تصفیه قرار گیرد تا ناخالصی های آن اخراج یا خنثی شوند . تصفیه ی آب دیگ عموماً مستلزم تزریق مجموعه ای از مواد شیمیایی به آب دیگ است . این مواد شیمیایی باید در نرخ ها و سرعت های بسیار دقیق تزریق شوند بطوری که آن ها خودشان با کیفیت آب و عملکرد دیگ تداخل نکنند . این بدین معنی است که اپراتور باید نوع درست فناوری تزریق مواد شیمیایی را تشخیص داده و بکار گیرد ؛ نوعی که صرف نظر از مقدار مواد شیمیایی مورد نیاز ، تزریق و نرخ های جریان مطمئنی را فراهم کند .
این مقاله بررسی خواهد کرد که چگونه پمپ های تزریق دیافراگمی هیدرولیکی یا سولنوئیدی و تغذیه کننده های فیلتری می توانند تزریق دقیق و مطمئن مواد شیمیایی که برای حفظ عملکرد صحیح دیگ ضروری است را فراهم کنند .
لزوم تصفیه ی آب دیگ :
یک امر مسلم در مورد دیگ این است که ناخالصی های موجود در آب هنگامی که آب تبخیر می شود ؛ رسوبات ، زنگ ، و خوردگی را از خود بر جای می گذارند . به مرور زمان ، رسوبات جمع شده سطوح تبادل حرارت دیگ را از نظر حرارتی عایق می کنند که این نه تنها نرخ تولید بخار دیگ را به تدریج کاهش می دهد ، بلکه باعث می شود که فلزات دیگ به دماهای شکست و خرابی نزدیک شوند .
اینجاست که تصفیه ی آب دیگ جلوه گر می شود . انواع مختلفی از مواد شیمیایی تصفیه ی آب دیگ طراحی شده اند تا وظایف مختلفی را بر حسب سیستم دیگ و آب مورد استفاده انجام دهند . بعضی مواد شیمیایی برای حفظ سطوح مطلوب ph افزوده می شوند که قابلیت حلالیت آب را به حداقل می رسانند .
سایر مواد شیمیایی افزودنی ، اکسیژن را قبل از این که بتواند باعث خوردگی شود مصرف می کنند ؛ از تشکیل کف جلوگیری می کنند ؛ مواد جامد محلول را قبل از تشکیل رسوب بر روی سطوح مولد بخار ، ته نشین کرده و مواد ته نشین شده را از مجاورت سطوح مولد بخار خارج می سازند .
بعضی از مواد
شیمیایی رایج برای تصفیه ی آب دیگ عبارتند از : لخته سازها ( منعقد کننده ها ) ،
فسفات ها ، اکسیژن زداها ( اکسیژن خورها ) و شلانت ها .
ادامه دارد ................
- ۹۶/۱۱/۰۳