پکیج تصفیه فاضلاب
کلر مایع :
چنانچه گاز کلر
در داخل سیلندرهای آهنی بزرگ و تحت فشار قرار گیرد تبدیل به مایع می شود و با آزاد
شدن فشار مجدداً به گاز بدل می شود . مشخص شده که برای استخرهایی که بیش از نیم کیلو در روز کلر نیاز دارند ، این سیلندرها
اقتصادی ترین شیوه ی تهیه ی کلر می باشند . اما با وجودی که خود سیلندرها هیچ خطری
ندارند ، نمی توان از خطرات کلر در حالت گازی چشم پوشید .
مطابق قوانین
، لازم است در جایی که قرار است از سیلندرهای کلر استفاده شود ، یک اتاق مجزای
کاملاً ایزوله شده برای تجهیزات کلرزنی پیش
بینی شود . این اتاق باید بنحو مناسبی تهویه شود تا گاز کلر نشت کرده در اثر شکستن
سیلندر و یا انفجار ، به خارج دفع گردد .
همچنین باید در جایی بیرون از این اتاق ، ماسکهای گاز دسترس باشند . مضافا ًجهت
کاستن از خطرات احتمالی باید در این اتاق از کلیدهای برق و لامپهای ضد انفجار نیز استفاده
نمود . بلحاظ بالا بودن قابلیت انحلال کلر در آب اغلب توصیه می شود که بر بالای
سیلندرها یک آبپاش اضطراری نصب گردد . این آبپاش باید دارای شیری در بیرون اتاق
مذکور باشد تا در زمان نشست گاز کلر بتوان با بارش آب ، گاز را جذب و به سیستم
فاضلاب دفع نمود .
کلر – آمونیاک :
بلحاظ شرایط
متغیر عملیاتی ، ممکن است استفاده ی تنها از کلر برای ابقاء میزان مطلوب باقیمانده
در داخل آب استخر ، کافی نباشد . به عنوان مثال ، یک نوسان سریع در بار استحمامی
استخر ، نگهداری میزان مطلوب باقیمانده ی کلر در داخل آب را دشوار می سازد . از
طرفی چنانچه باقیمانده ی کلر از میزان 0.6ppm تجاوز نماید
موجب تحریک چشم می شود . ممکن است که همان 0.6ppm
نیز با هجوم ناگهانی شناگران به داخل آب ، سریعاً مصرف شود . جهت تثبیت میزان
باقیمانده ی کلر تحت بار استحمامی متغیر ، افزودن محلول آمونیاک به آب قبل از
اضافه نمودن کلر ، ممکن است نتیجه ی مطلوبی داشته باشد . از ترکیب یون کلر – آمونیاک ،
یون کلرامین تشکیل می شود که یک ضد عفونی کننده ی موثر بوده و از پایداری بیشتری
برخوردار است . آمونیاک زنی و آزمایش مربوطه به همان شیوه ی کلرزنی صورت می گیرد ،
اما در آزمایش میزان باقیمانده ی مطلوب ، باید دقت نمود . آمونیاک زیاده از حد ،
می تواند در اثر کنشهای بیولوژیک ، با اکسیژن ترکیب شده و به نیترات بدل شود که
بطور جدی صحت آزمایش اورتوتولیدین را تحت تاثیر قرار می دهد .
کلر و کلراین
همچنین موجب فساد و تجزیه ی جلبکها می شوند و از این رو شمار دفعات تمیز کردن
ضروری کف استخر از جلبکها را کاهش می دهند .
آزمایشات :
آب استخر باید
جهت تعیین میزان کلر باقیمانده ، از طریق آزمایش اورتوتولیدین و بمنظور بررسی
تغییرات مقدار کلر باقیمانده توسط یک دستگاه سنجش که مقدار کلر باقیمانده را با
مقادیر استاندارد مقایسه می کند ، مرتباً تحت آزمایش قرار گیرد .
آزمایشی که
برای تعیین میزان کلر ، کلرامین و باریم باقیمانده در آب صورت می گیرد یک آزمایش
کلرومتریک استاندارد با استفاده از اورتوتولین است . برای نیتراتها و همچنین عناصر
ترکیبی که ممکن است در آب استخر موجود باشند نیز باید حدود مجازی را منظور نمود .
سایر روش های
ضدعفونی کردن آب استخر :
روشهای ضد
عفونی زیر نیز معمولاً قابل قبول می باشند اما نگهداری و یا کنترل یک باقیمانده از
آن ها در داخل آب ، مشکلاتی بهمراه دارد .
بروم : این
ماده بعنوان ضدعفونی کننده با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته و دارای همان کیفیت
کلر است ، اما به ازاء ، یک باقیمانده ی معین ، مقدار وزنی مورد مصرف آن حدوداً دو
برابر کلر در شرایط مشابه است . بروم ، حتی بصورت مایع ، از خاصیت خورندگی بالایی
برخوردار بوده و گازهای سنگینی آزاد می کند که کنترل آن را دشوار می سازد . بروم
زنی از طریق تزریق محلول به خط گردش آب و بصورت جوشان در آب استخر انجام می گیرد .
با توجه به این واقعیت که در بسیاری از استخر ها از بروم استفاده نمی شود ، کارخانجات
سازنده هیچ نوع دستگاه بروم اتوماتیک را نمی سازند . این امر ایجاب می کند که جهت
تهیه ی محلول بروم برای تزریق به خط گردش آب ، از وسایل موقتی استفاده شود .
ازن : اوزن
برای این که موثر باشد باید بنحو صحیحی مورد استفاده قرار گیرد و جهت حصول یک
تصفیه ی کامل آب باید به مقدار کافی مصرف شود . یک مولکول ازن بجای دو اتم ، از سه
اتم اکسیژن تشکیل یافته که این سبب ناپایداری شدید آن می باشد . این مولکول از
طریق اکسید کردن باکتری ها به سمت ثبات میل می کند
اگر اکسیژن در
داخل یک ظرف مخصوص مولد حرارت و در معرض هوای آزاد تحت شارژ الکتریکی قرار گیرد ،
ازن ناپایدار حاصل می شود . هوای آزاد ابتدا باید از بخار آب عاری گردد چرا که
بخار آب با نیتروژن ضمن شارژ الکتریکی واکنش شیمیایی صورت داده و تولید اسید می
نماید .
پس از تهیه
ازن ، آنرا بصورت محلول در آورده و بداخل آب استخر تزریق می کنند . ازن بدلیل
ناپایداری زیاد ، یک میکروب کش بسیار موثر بوده و نگهداری یک باقیمانده ی ثابت از
آن در داخل آب استخر ، به هر شکل غیر ممکن است . ازن هیچ بوی بدی نداشته و تحریک
کنندگی آن نیز حداقل است .
پرتو
ماوراءبنفش : استفاده از پرتو ماوراء بنفش
بعنوان ضد عفونی کننده ، مستلزم ساخت یک اتاقک مخصوص است که آب تصفیه شده از آن جا
بداخل استخر وارد شود . این اتاقک در مسیر لامپ های ماورابنفش که پرتوهای مورد
نیاز برای ضد عفونی را ساطع می کنند ، قرار دارد . خواص ضد عفونی کننده ی این پرتو
در آب باقی نمی ماند و از این رو تاثیر آن محدود به اتاقک مذکور است .
چنانچه آب گل
آلود باشد ، از شدت تاثیر پرتو ماوراءبنفش کاسته شده و لذا خاصیت ضد عفونی کنندگی
آن کاهش می یابد . لامپهای ماورابنفش گران بوده و به مراقبت زیادی نیاز دارند بدون
این که نسبت به کار و هزینه ی مصروفه ، باقیمانده ای در آب بر جای گذارند .